Historia penthousów jest ciekawa i doskonale pokazuje, jak na przestrzeni stuleci dokonywały się zmiany w myśleniu człowieka i jego potrzebach. Termin penthouse dzisiaj oznacza luksusowy, duży apartament na ostatnim piętrze wieżowca, z dużym tarasem i bogatym wyposażeniem. Jednak kiedyś słowo to miało zupełnie inne znaczenie.Początkowo penthousy znaczyły tyle co przybudówka, a już na pewno nie były łączone z lokalizacją, w której chciałoby się zamieszkać.
Aż do połowy XIX wieku penthousy były najmniej atrakcyjnymi mieszkaniami w kamienicy. W tamtych czasach najbardziej cenione było mieszkanie zlokalizowane na parterze oraz na pierwszym piętrze, natomiast na coraz to wyższych piętrach zamieszkiwali przedstawiciele coraz to niższych warstw społecznych.Co zatem przyczyniło się do tego, że za nieatrakcyjne mieszkania uważano te zlokalizowane na ostatnim poziomie? Otóż były to schody. Ludzie wychodzili wówczas z założenia, że im wyżej, tym trudniej jest dostać się do swojego mieszkania, dlatego też ostatnie piętra zamieszkiwały zazwyczaj pokojówki lub służba domowa.
Ludzie z klas wyższych mieszkali natomiast na parterze, by nie przemęczać się codziennym wchodzeniem po schodach na ostatnie piętro.