Jedną z ciekawszych cech, w pełni świadczących o wszechstronności całego systemu, jest jego wielozadaniowość.
Jest to stan gdzie na jednym komputerze może w tym samym czasie funkcjonować i dobrze działać wiele różnych aplikacji.
Każda z tych aplikacji otrzymuje swoją tak zwaną maszynę wirtualną, dzięki której może samodzielnie pracować tak jakby była osobną jednostką, osobnym programem pojedynczo działającym, właśnie na tej maszynie.
Dzięki posiadaniu tejże właściwości, system operacyjny nie musi dostosowywać aplikacji, aby ta mogła dzielić się wspomnianą maszyną z innymi.
Najbardziej zewnętrzna warstwa każdego z systemów operacyjnych, zwana powłoką, odpowiada za jego interakcję z jej użytkownikiem.
Pozwala ona na uruchamianie aplikacji i poruszanie się w jej obrębie.
Do powłok zalicza się także elementy typowe dla interfejsu, jakimi są okna dialogowe czy też różnego rodzaju pojawiające się kontrolki, z których korzysta aplikacja.